Δήμος Αβδελιώδης – Η Αβάσταχτη Αθωότητα του Είναι

Χιώτης μέχρι το κόκαλο, πρώην μαστιχοκαλλιεργητής και νυν κινηματογραφικός φιλόσοφος, ο Δήμος Αβδελιώδης επιστρέφει τώρα που τον χρειαζόμαστε περισσότερο. Δυο πανέμορφα DVD από το Mastiha Shop (Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων, Το Δέντρο Που Πληγώναμε) και μια απρόσμενη κινηματογραφική επανέκδοση από τη New Star (Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων) μας υπενθυμίζουν ότι κάπου, κάποιος, κάποτε άνοιγε δρόμο με την ομορφιά, πολύ πριν ο εγχώριος κινηματογράφος ξεπουληθεί μισοτιμής στην άσκοπη βία. Μα πού χάθηκε όμως τόσο καιρό;

Τι απέγινε τελικά αυτή η ταινία με το Θανάση Βέγγο που υποτίθεται ότι θα σκηνοθετούσατε; Τελικά εγκαταλείφθηκε;

Είχε εγκριθεί απ’ το ΕΚΚ αλλά μετά από 2 χρόνια αυτοκαταργήθηκε. Η παραγωγή αυτή βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία ανίχνευσης, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο στον ορίζοντα. Το τι μέλλει γενέσθαι θα εξαρτηθεί από την κατάσταση.

Η μέχρι τώρα φιλμογραφία σας έχει έντονα ηθογραφικά στοιχεία, κι όμως υποστηρίζετε ότι δεν σας απασχολεί ως θεματική…

Η ηθογραφία είναι απλώς ένα πρόσχημα. Ηθογραφία είναι η σκηνογραφία, είναι τα εξωτερικά στοιχεία μιας ταινίας. Αυτό που αναζητάει κάνεις μέσα από την ηθογραφία είναι να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, τις ανθρώπινες πράξεις και τις επιπτώσεις τους. Το ζητούμενο δηλαδή είναι να ανακαλύψεις την ταυτότητά σου.

Υπάρχουν προσωπικά σας βιώματα ενσωματωμένα στις ταινίες;

Οπωσδήποτε, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι στη δραματουργία συμμετέχουν μόνο τα στοιχεία που επιλέγεις. Και κατόπιν εορτής, δύσκολα ξεχωρίζεις το προσωπικό από το συλλογικό βίωμα και την ομαδική μνήμη.

avdelio

Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο που οι ταινίες σας έχουν πάντα αφετηρία μια μικρή κοινωνία, πριν προσεγγίσουν μια μεγαλύτερη ιδέα.

Αυτό που λες δεν το έχω συνειδητοποιήσει, αλλά είναι ένα στοιχείο που πολύ πιθανόν να υπάρχει. Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι αν μελετήσεις καλά ένα μικρόκοσμο είναι σαν να μελετάς ολόκληρο το σύμπαν. Οι μικρές κοινωνικές δομές έχουν τα ίδια κύτταρα με τις μεγάλες.

Σαν να λέμε ότι σε μια μικρή κοινωνία υπάρχουν τα πάντα, αλλά σε διαφορετικές αναλογίες.

Ακριβώς! Μέσα σε μια μικρή κοινωνία υπάρχουν όλες οι τάσεις που γεννάει η ζωή. Αν π.χ. πάρεις ετερόκλητους χαρακτήρες και τους βάλεις να ζήσουν σε ένα χωριό, μέσα σε μια δεκαετία θα έχει διαμορφωθεί μια κοινωνία που θα διαθέτει κάθε κατηγορία ανθρώπου: τον τεμπέλη, τον εργατικό, τον καλό, τον κακό, τον άσχημο, τον τρελό – είναι κάτι σαν διανομή ρόλων. Κι όποιος φτάσει τελευταίος αναλαμβάνει το ρόλο που περισσεύει.

Πόσο έχουν επηρεάσει την κοσμοθεωρία σας οι πρόσφατες κοινωνικές ζυμώσεις;

Ήταν αναμενόμενο. Αυτή η έκρηξη ήταν πολύ φυσικό να γίνει όταν σε μια τόσο πιεσμένη οικονομικά κοινωνία δεν υπάρχουν εκτονωτικές διαδικασίες. Εμένα προσωπικά μου έδωσε την αίσθηση ελπίδας. Το μόνο κακό ήταν ότι η εξέγερση δεν ήταν οραματική. Δεν είχε περιεχόμενο. Αυτό ήταν το ανησυχητικό, αυτό ήταν που μας τρόμαξε όλους. Γιατί μια βουβή εξέγερση χωρίς την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, το μόνο που μπορεί να δημιουργήσει είναι θλίψη. Και μάλιστα μια θλίψη πολύ μεγαλύτερη από μια επανάσταση που θα είχε θύματα, αλλά θα είχε και όραμα. Ο άνθρωπος είναι προορισμένος να ζει με ουτοπικούς στόχους, να θέλει να ξεπεράσει τον εαυτό του, να θέλει να γίνει θεός, να θέλει να πετάξει. Αν του το στερήσεις αυτό, τότε τελείωσε.

avdelio

Το ίδιο συμβαίνει και τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό σινεμά, όπου παρατηρείται μια έκρηξη κούφιας, επί το πλείστον, βίας, κάτι που εσείς αποφεύγετε στις ταινίες σας.

Όταν έχουμε αρνητικά μοντέλα στην τέχνη, αναπαράγονται και στη ζωή. Δηλαδή αν εγώ δείχνω πώς σφάζουν και πώς βιάζουν ανθρώπους θα ένιωθα σαν να εκπαιδεύω τον κόσμο να γίνει εγκληματίας. Εγώ θα ήμουν ανίκανος να φτιάξω ένα πλάνο που να έχει μέσα βία. Εμένα με ενδιαφέρει να θυμίζω ότι μέσα στην τέχνη μπορείς να συλλάβεις το ωραίο, εκπαιδεύοντας το βλέμμα σου στην ομορφιά.

Γιατί ωστόσο πιστεύετε ότι η βία πουλάει τόσο πολύ;

Γιατί ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στο να βλέπει πράγματα τα οποία οξύνουν το βλέμμα του και τον βγάζουν έξω από την καθημερινότητά του.

Ο λόγος που τόσο καιρό απέχετε απ’ τον κινηματογράφο είναι γιατί δουλεύετε με ένα τρόπο που ταιριάζει καλύτερα στο θέατρο;

Τον κινηματογράφο πραγματικά τον στερήθηκα. Ήμουν πραγματικά έτοιμος γι’ αυτή την ταινία που δεν έγινε, κι όλο αυτό με πήγε πολύ πίσω. Μετά έβαλα στο μυαλό μου αυτό το θεατρικό (Ο Μεγαλέξανδρος και ο Καταραμένος Δράκος), το οποίο μου έφαγε ένα πολύ μεγάλο διάστημα. Έπειτα η διεύθυνση του θεάτρου στη Χίο δεν είναι κάτι απλό. Κάνουμε πάρα πολλές παραγωγές όλα αυτά τα χρόνια εκεί κάτω, κάτι αναλώνεται τεράστια ενέργεια. Το γεγονός ότι δεν φάνηκε η δουλειά μου δεν ήταν κάτι που με απασχόλησε.

Η επανέκδοση της Εαρινής Σύναξις των Αγροφυλάκων είναι μια πολύ ευτυχής συγκυρία μέσα σε όλο αυτό το χάος που ζούμε τον τελευταίο καιρό. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι υπάρχει ακόμα τόση ομορφιά εκεί έξω.

Νιώθω πολύ ωραία με όλο αυτό γιατί αυτή η ταινία δεν έχει ενσωματώσει μόνο προσωπικά μου βιώματα, αλλά και όλο το ζωντανό λαϊκό πολιτισμό της Χίου. Δεν πρόκειται απλώς για ηθογραφία. Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων έχει στηριχτεί στο Μυστικό Δείπνο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και στις Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι, μια σύνθεση που έκτος από συναίσθημα περιγράφει και ένα χωροχρόνο – ένα επίτευγμα πραγματικά σπάνιο. Οι Τέσσερις Εποχές ενσωματώνουν τα πάντα, από τα χρώματα μέχρι το φύσημα του αέρα. Εάν το αφομοιώσεις μετά δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά. Ο Βιβάλντι ήταν ο μαέστρος μου, εγώ δεν έκανα σχεδόν τίποτα. Τόσο απλά ήταν τα πράγματα!

avdelio

Πρόσφατα κυκλοφόρησαν σε DVD δυο ταινίες σας σε συνεργασία με το Mastiha Shop. Πως προέκυψε αυτό και πώς νιώθετε που ένα τόσο παραδοσιακό σύμβολο του νησιού, όπως η μαστίχα, κατέληξε να γίνει lifestyle;

Αυτή την έμπνευση την είχε ο Γιάννης Μανδάλας, ο διευθυντής του Mastiha Shop, ο οποίος εκτίμησε το γεγονός ότι οι ταινίες μου προέβαλλαν τη Χίο και την κουλτούρα της και χρησιμοποιήθηκε σαν υλικό γνωριμίας με το προϊόν. Ήταν μια πολύ ωραία έκδοση και με τίμησε ιδιαίτερα. Πραγματικά συγκινήθηκα! Άλλωστε υπήρχε πάρα πολύ κόσμος όλα αυτά τα χρόνια που προσπαθούσε να τις βρει και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν τους γράφω κακές βιντεοκασέτες!

Ο Δήμος Αβδελιώδης ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου από το 1997 μέχρι το 2000 και απ’ το 2004 έως σήμερα. Αυτό τον καιρό βρίσκεται στην Αθήνα για την παράσταση «Ο Μεγαλέξανδρος και ο Καταραμένος Δράκος» στο Θέατρο Βεάκη (Στουρνάρη 32, Πολυτεχνείο).

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: 21:00 βραδινή
ΣΑΒΒΑΤΟ: 19:00 απογευματινή και 21:00 βραδινή
ΚΥΡΙΑΚΗ: 11:00 πρωινή και 19:00 απογευματινή
Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά

Διάβασε επίσης...

To EKK ΔΕΝ μας άφησε χρόνους: Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά!

Σε αντίθεση με όσα υπερβολικά ακούγονται τις τελευταίες ημέρες, αν είστε σκηνοθέτες ορθώς κλαίτε τις προοπτικές σας, αλλά όχι για πολύ.Λόγω αδιαφορίας του Υπουργείου Πολιτισμού - που χρωστάει παντού οπότε γιατί όχι και στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (έχετε μιλήσει με κανένα εργαζόμενο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πρόσφατα;) - οι καταθέσεις σεναρίων ...

Δήμος Αβδελιώδης – Η Αβάσταχτη Αθωότητα του Είναι

Προσθήκη σχολίου Cancel reply

LATEST TRACKS

Προσφατα Σχολια

Social Mixtape

Popular Posts