Aν ισχύει πως ό,τι κάνει κάποιος την πρώτη μέρα του χρόνου θα το κάνει για όλο το έτος, τότε ένα είναι το σίγουρο πως θα βλέπω ταινίες μανιωδώς και το 2014. Μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη βδομάδα του 2014 όμως, έχουμε αρκετές και καλές ταινίες που έχουν μείνει από το 2013. Καλή χρονιά σε όλους!
03.12.2013
Ο Εχθρός Μου: Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος επέστρεψε μετά από αρκετά χρόνια απουσίας και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Ο Εχθρός Μου είναι μια καλοστημένη, στιβαρή δραματουργικά ταινία, με σωστό σενάριο με αρχή, μέση και τέλος και με πολύ καλές ερμηνείες.
Το ενδιαφέρον της ταινίας έγκειται στο επίκαιρο όσο και διαχρονικό θέμα της (ξενοφοβία/ρατσισμός, εμείς και ο Άλλος, αλλά και τα όρια της “αποδεκτής βίας” και φυσικά η αυτοδικία), χωρίς βέβαια να αποφεύγονται κάποιες φορές οι ευκολίες και η κάπως μονοδιάσταστη χαρακτηρολογία. Σίγουρα πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες της εγχώριας παραγωγής όχι μόνο για φέτος αλλά και γενικότερα για τα τελευταία χρόνια.
04.12.2013
Exit Through the Gift Shop: Το φιλμ του διαβόητου Banksy εξερευνεί μια γκρίζα ζώνη, αυτή των ορίων μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας (ή ακριβέστερα mockumentary όπως έχει καθιερωθεί το ψευδοντοκιμαντέρ να λέγεται) και το κάνει με εξαιρετικό τρόπο. Βέβαια το φιλμ είναι κάπως παλιότερο (2010) όποτε μάλλον το γνωρίζετε ήδη.
Σίγουρα πρόκειται για ένα ενδιαφέρον όσο και διασκεδαστικό πείραμα που προσωπικά θα τοποθετούσα δίπλα στα ενδιαφέροντα αν και διαφορετικά μεταξύ τους Ι’m Still Here(το mockumentary για τον Joaquin Phoenix) και το Le Donk & Scor-zay-zee του Shane Meadows (ένα μουσικό mockumentary όπου εμφανίζονται και οι Arctic Monkeys), μιας και τα τρια παίζουν με τα όρια της πραγματικότητας στο σινεμά και τις προσδοκίες του κοινού από μια ταινία τεκμηρίωσης.
07.12.2013
Priest’s Children: Είναι αλήθεια, όσο και αν πρόκειται για κοινότοπη διαπίστωση, ότι η κωμωδία αφενός είναι ένα δύσκολο είδος και αφετέρου η γλώσσα του χιούμορ δεν είναι πάντοτε διεθνής. Όμως η κροάτικη κωμωδία του Vinko Bresan τα καταφέρνει παραπάνω από καλά, σχεδόν εξαιρετικά θα έλεγα και με το μαύρο, βέβηλο (με την καλή έννοια) αλλά και ανάλαφρο χιούμορ της μπορεί να διασκεδάσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό θεατή.
Το σκηνικό, ένα μικρό ειδυλλιακό νησί στις ακτές της Αδριατικής, είναι ιδιανικά επιλεγμένο από το σκηνοθέτη ενώ υπάρχουν και αρκετοί δραματικοί τόνοι στην πλοκή που εμπλουτίζουν το σκελετό του φιλμ, δηλαδή την ανελέητη σάτιρα και την ειρωνεία για την Καθολική Εκκλησία και τα υποκριτικά ήθη της.
12.12.2013
Βlade Runner: Λίγα πράγματα μπορεί να προσθέσει κάποιος για υπερ-κλασικές ταινίες όπως αυτή εδώ (πραγματικά είναι να απορεί κανείς με τη μετέπειτα πορεία του Ridley Scott). Αυτό που σίγουρα μπορεί κάποιος που βλέπει πολλές ταινίες και έχει μια γενικότερη ιδέα από τη σύγχρονη (ποπ και όχι μόνο) κουλτούρα να βεβαιώσει είναι η τεράστια επίδραση που έχει ασκήσει από τη στιγμή που κυκλοφόρησε.
Μπορεί να μην ζούμε αυτή τη ρετρο-φουτουριστική δυστοπία που περιγράφει το φιλμ και κάποια επιμέρους στοιχεία του να έχουν κάπως παλιώσει, αλλά αυτό δεν αναιρεί το χαρακτηρισμό της ταινίας ορόσημο, τουλάχιστον για τη δεκαετία του ’80. Πολύ απλά χωρίς το Blade Runner ταινίες όπως οι 12 Πίθηκοι, το Akira ή τα Batman του Νolan αλλά και μουσικές όπως αυτές της Laurel Halo, του Oneotrix Point Never αλλά και της Janelle Monae δε θα ήταν όπως της ξέρουμε.
Πιθανόν από πλευράς επιρροής στην αισθητική ή μάλλον ουσιαστικά δημιουργίας μια νέας αισθητικής (τουλάχιστον σε πιο mainstream χωράφια) να είναι η πιο επιδραστική ταινία επιστημονικής φαντασίας μαζί με το Metropolis του Fritz Lang.
14.12.2013
Elefante Blanco: O Pablo Trapero είναι από τους καλούς Αργεντίνους σκηνοθέτες με μια τάση να καταπιάνεται με θέματα σχετικά με τον ανθρώπινο πόνο (Carancho- Το Αρπακτικό και Leoneraοι γνωστότερες από τις προηγούμενες ταινίες του), με τρόπο κάπως ίσως επιφανειακό, “θεαματικό”, επιδιώκοντας κοινώς την συγκίνηση μέσα από τον νατουραλισμό στην παρουσίαση ακραίων καταστάσεων.
Είναι ένας τεχνικά άψογος σκηνοθέτης βέβαια, με καλά καστ και σενάρια κάτι που και στο Elefante Blanco αφήνει ικανοποιημένο το θεατή. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια από τις χειρότερες παραγκουπόλεις της Αργεντινής όπου δύο ιερείς προσπαθουν να προσφέρουν έργο και εμπλέκονται σε δύσκολες υλικά και ηθικά καταστάσεις. Η ιστορία αποτελεί επίσης ένα “φόρο τιμής” στη λεγόμενη Θεολογία της Απελευθέρωσης, μια κίνηση στην καθολική θεολογία υπέρ των φτωχών και καταπίεσμένων με σοσιαλιστικές και μαρξιστικές απολήξεις που βρήκε πρόσφορο έδαφος κυρίως στη Λατινική Αμερική στις δεκαετίες ’50-’60 (μια διαρκής αναφορά στην ταινία είναι ο Carlos Mugica, ένας από τους θιασώτες της που δολοφονήθηκε το 1974).
Eπίσης μπορεί ο Ricardo Darín (φώτο παραπάνω) να αποτελεί το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν του αργεντίνικου σινεμά αλλά έχει καταντήσει λίγο κουραστικό να παίζει σχεδόν σε όλες τις αργεντίνικες ταινίες που φτάνουν στις οθόνες μας.
Δεύτερη εβδομαδα καταγραφής κινηματογραφικών περιπετειών και απ' οτι είδα οι συντηρητικοί αλλά όμως και έγκριτοι New York Times δημοσίευσαν μια λίστα με τους 20 πιο ελπιδοφόρους νέους σκηνοθέτες. Πέρα από το ότι σ' αυτούς συμπεριλαμβάνεται ο Γιώργος Λάνθιμος (του οποίου το σινεμά είναι τόσο ιδιότυπο που όπως και να το ...
Πέντε επανεκδόσεις διαχρονικών άλμπουμ από το χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής που αξίζει και με το παραπάνω να θυμόμαστε από το 2013. Σε cd, βινύλιο και ψηφιακή μορφή.
VANGELIS – Blade Runner
[High Fidelity, πρώτη επανέκδοση σε βινύλιο / πρώτη έκδοση: 1994]
Επιτέλους, μετά από χίλια μύρια κύματα τούτο το τοτέμ για ηλεκτρονικάριους και μη ...
Ο ηλεκτρονικός λυρισμός του Βαγγέλη Παπαθανασίου που αγκάλιασε μουσικά τα κατηφή κινηματογραφικά καρέ του Ridley Scott, εξακολουθεί να ηχεί συγκλονιστικά ιδιαίτερος τριάντα χρόνια μετά.
Η απόπειρα διάκρισης ορισμένων εκ των αντιπροσωπευτικότερων στιγμών μιας πολυετούς και πολύκροτης σταδιοδρομίας, μπορεί μοιραία να αποβεί άκαρπη. Σε περίπτωση που εστιάσει κανείς στην αστείρευτη καλλιτεχνικά παρακαταθήκη του ...
Περίεργα φαίνεται να μπήκε ο Φλεβάρης για τον κόσμο του σινεμά που μετρά τέσσερις διόλου ευκαταφρόνητες απώλειες ήδη, των Maximilian Schell, Gabriel Axel, Shirley Temple και Philip Seymour Hoffman, αν και για να είμαστε ακριβείς μόνο ο τελευταίος δεν έφυγε πλήρης ημερών. Σε άλλα νέα, η Μπερλινάλε τελείωσε με την ...
Όσο η χρονιά πλησιάζει προς το τέλος της, φαίνεται πως όλο και πιο ενδιαφέρουσες ταινίες φτάνουν στην οθόνη μας, βοηθούμενες και από τις υποδείξη των απανταχού λιστομανών.
26.11.2013
In Bloom: Στα πλαίσια του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, επιλέχθηκε πολύ ορθά αυτή η ταινία από τη Γεωργία, η οποία διαδραματίζεται τις πρώτες μέρες μετά ...
Μια κινηματογραφική εβδομάδα με συγκομιδή μόλις τριών ταινιών και μάλιστα δύο στις τρεις από τη Ρουμανία καθώς και το "Miss Violence" του Αλέξανδρου Αβρανά. Κι οι τρεις όμως είναι τροφή για σκέψη και συστήνονται ανεπιφύλακτα για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά.
5.11.2013
Tales From The Golden Age (2009)
Σπονδυλωτή ταινία με πέντε ιστορίες και ...
... Και η κινηματογραφική εξερεύνηση συνεχίζεται... (εδώ το Α' μέρος)
John Carpenter & Alan Howarth - Escape From New York
[1981, ταινία του John Carpenter]
Όταν στο τραπέζι πέφτει το όνομα του John Carpenter, ακαριαία ξεπροβάλλουν οι θύμησες από τα Escape From New York, The Thing, Halloween, Assault On Precinct 13 και The ...
Δύο ελληνικές παρουσίες, δύο ντοκιμαντέρ και μια ενδιαφέρουσα ημερίδα -Κινηματογραφοφιλία Ξανά (στα πλαίσια του Πρωτοποριακού Φεστιβάλ Κινηματογράφου) με εκλεκτούς καλεσμένους (μεταξύ των οποίων η κορυφαία φεμινίτρια θεωρητικός του σινεμά Laura Mulvey)- συνιστούν τον απολογισμό της προπερασμένης εβδομάδας.
21.10.2013
Wadjda: To Aπαγορευμένο Ποδήλατο- όπως είναι ο ελληνικός τίτλος του φιλμ- προωθήθηκε ως η ...
Αυτή είναι η εποχή του χρόνου που βγαίνουν στα σινεμά στην Ελλάδα όσο και στο internet μερικές από τις πιο πολυσυζητημένες και βραβευμένες ταινίες της χρονιάς, με αποτέλεσμα ο καλός και ψυχαναγκαστικός σινεφίλ να τρέχει και να μη φτάνει.
31.12.2013
Museum Hours: Αυτό το χαμηλότονο φιλμ από την Αυστρία, που διαδραματίζεται σε ...
Καθυστερημένη η στήλη σε μια (ακόμη) πολύ θλιβερή εβδομάδα στην οποία έτσι κι αλλιώς είχα σκοπό να κάνω μια ιδιαίτερη, “σοβαρή” αναφορά στην ταινία Ερείπια. Οροθετικές Γυναίκες: το Χρονικό μιας Διαπόμπευσης σε σκηνοθεσία της Ζωής Μαυρουδή, το οποίο προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Μουσείο Μπενάκη την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, παρουσία ...
Σύντομη ανασκόπηση δύο ολόκληρων εβδομάδων με “μόλις” έξι ταινίες κινηματογραφική συγκομιδή και το La Passe του Αsghar Farhadi να επισκιάζει ο,τιδήποτε άλλο.
07.10.2013
Good Vibrations: Μυθοπλασία βασισμένη σε πραγματικό στόρι για τον μέντορα της πανκ σκηνής του Μπέλφαστ και ιδιοκτήτη δισκάδικου Terri Hooley που μέσα στα troubles, τις ταραχές των 70s δηλαδή ...
Περισσεύει ο ιντερνετικός θρήνος και κοπετός για τον πρόωρο θάνατο του Philip Seymour Hoffman. Δε χρειάζεται να προσθέσουμε και μεις τη φλυαρία μας, εξάλλου μεγάλο μέρος της φιλμογραφίας μιλάει από μόνο του για την ποιότητα του εκλιπόντος ηθοποιού.
Ο Philip Seymour Hoffman έφερε έναν off-Hollywood, ανεξάρτητο νεοϋρκέζικο αέρα στο σινεμά και ...
Η άνοιξη που ζει το ελληνικό σινεμά τα τελευταία χρόνια σε πείσμα του ζόφου των καιρών μας είναι αδιαμφισβήτητη. Έστω και αν δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα ενιαίο ρεύμα καθώς οι τάσεις και οι θεματικές είναι πολλές και διαφορετικές, εν τέλει η ποικιλία των ελληνικών παραγωγών γεννά ακόμα μεγαλύτερη ...
Μετά από ένα δεκαήμερο μαραθώνιο 13 ταινιών η στήλη έχει τη χαρά να παρουσιάζει της εντυπώσεις της από τις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας. Κρίνοντας από τις ταινίες που είδα μπορώ να πω πως η φετινή κινηματογραφική σοδειά κινήθηκε σε αρκετά υψήλά επίπεδα αν και βέβαια κάποιες από τις ταινίες θα βρουν ...
“Λένε ότι τα γκραφίτι τρομάζουν τους ανθρώπους και αποτελούν δείγμα κοινωνικής παρακμής. Είναι ψέμα. Τα γκραφίτι κρύβουν κινδύνους μόνο για τους πολιτικούς, τα στελέχη των διαφημιστικών και τους γκραφιτάδες”, Banksy.
Ο Banksy, ο διασημότερος και ίσως σημαντικότερος εκφραστής της street art παγκοσμίως, μας παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο, όπως θα ανακαλύψετε ...
Ενώ έχουν μαζευτεί μπόλικες ταινίες για σχολιασμό, βομβαρδιζόμαστε και με τις λίστες της χρονιάς από sites και περιοδικά αλλά και από τα διάφορα βραβεία ενώσεων κριτικών που ξεχωρίζουν τη μία ή την άλλη ταινία (πχ στα ευρωπαϊκά βραβεία ξεχώρισε το La Grande Belleza- μην τα ξαναλέμε για το φελινικό αυτό ...
Η σχέση του σινεμά και της πραγματικής ζωής είναι πολυδιάστατη. Άλλες φορές η τέχνη μιμείται τη ζωή στείρα (Ηannah Takes The Stares), άλλες φορές πιο γόνιμα και ποιητικά (Medicine For Melancholy, Fireworks, Wednesday), άλλες φορές η ζωή έχει προ πολλού ξεπεράσει τα καλύτερα σενάρια (Girl Model, Michael) ή και ...
Μερικές φορές μια παλιά κλασική ταινία αποτελεί όαση στην έρημο των νέων αλλά μέτριων κυκλοφοριών.
02.10
The Ambassador: Εξωφρενικό ντοκιμαντέρ του Δανού δημοσιογράφου Mads Brügger που είχε κάνει αίσθηση και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης του 2012. Και πως να γίνει αλλιώς αφού εξιστορεί την προσπάθεια του σκηνοθέτη να αποκτήσει στη μαύρη αγορά ...
Μια βραβευμένη ταινία, δύο παλιότερες ελληνικές αλλά και μία κλασική συγκροτούν το μενού της στήλης για αυτή τη βδομάδα μαζί με την απαραίτητη αμερικανιά.
29.10.2013
Child's Pose (Οικογενειακή Υπόθεση): Η ταινία που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στην τελευταία Μπερλινάλε επιβεβαιώνει τη διαρκή άνθηση του ρουμάνικου σινεμά που πέρα από τις (καταπληκτικές) ταινίες ...
Καλωσήρθατε στη νέα εβδομαδιαία στήλη του mixtape.gr που φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν απολύτως υποκειμενικό σινεφίλ οδηγό γενικού ενδιαφέροντος με έμφαση στο αμερικανικό ανεξάρτητο και στο παγκόσμιο σινεμά με την μορφή ενός σινε-ημερολογίου. Η τελευταία εβδομάδα του καλοκαιριού προσφέρεται για ανασυγκρότηση και προσαρμογή εκ νέου στην πόλη και κατά συνέπεια για σινεφίλ ...
H στήλη άρχισε από σινεφίλ να γίνεται σειράκιας και έχοντας μπουχτίσει κάπως από τις ταινίες, τις λίστες και τα βραβεία μπήκε σε ένα σχεδόν δίμηνο hiatus [sic]. Πλην όμως ξεκολλήσαμε από τα Brooklyn Nine-Nine, Inside Amy Schumer και Broad City για να θυμηθούμε τις ταινίες των περασμένων μηνών. Ακολουθεί σεντόνι.
23.01.2014
Filth:
Μεταφορά ...
