¶ντζελα Μπρούσκου – Παρθενόπη Μπουζούρη | Blasted

Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε το έργο BLASTED, που ασχολείται με την βία, στο τέλος μιας χειμερινής σεζόν, η οποία χαρακτηρίσθηκε από παραστάσεις παρόμοιας θεματολογίας;
¶ντζελα Μπρούσκου: Το νούμερο ένα αυτή την στιγμή στην ανθρωπότητα είναι το θέμα της βίας. Είναι πολύ φυσικό όταν ο άνθρωπος ζει σε έναν τέτοιο κόσμο να θέλει να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο του σύγχρονού πολιτισμού, γράφοντας έργα για την βία.
Παρθενόπη Μπουζούρη: Από την στιγμή που ζεις σε ένα τόσο βίαιο κόσμο, δεν διαλέγεις το έργο αλλά σε διαλέγει εκείνο. Όταν αισθάνεσαι απολύτως ανίκανος να πράξεις απέναντι στα γεγονότα, τότε θα μιλήσεις. Η τέχνη αφηγείται κι αν η αφήγηση μπορεί να κάνει κάτι, τότε ελπίζουμε ότι κάτι πράττουμε.

Είμαστε και εμείς μέρος αυτού του εφιάλτη θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, όπως στο τέλος των ειδήσεων μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασής, ή είμαστε θεατές ενός έργου. Ένας εφιάλτης που τα media (η τέταρτη εξουσία) με την καθημερινή προβολή της βίας, έχουν μεταμορφώσει σε κάτι τόσο οικείο, από τον οποίο όμως προσπαθούμε να αποστασιοποιηθούμε. Πώς θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε σε ένα τέτοιο κόσμο;
¶. Μ.: Με οδηγίες μόνο, όπως έχουν και στα αεροπλάνα για τις περιπτώσεις ανάγκης. Ίσως από τον Θεό… ή από τον εαυτό μας μάλλον. Έχοντας συνηθίσει να βλέπουμε εικόνες βίας, γινόμαστε θεατές σε ένα θέαμα, το οποίο δυστυχώς πολλές φορές μας φέρνει και μια διέγερση. Ένα θέαμα, στο οποίο είμαστε πάντα από έξω εκτός κι αν συμβεί σε εμάς τους ίδιους.
Π. Μ.: Ο τρόπος που τα media και το σινεμά αναπαράγουν την βία, μετατρέποντας την σε ένα ελκυστικό κι αναλώσιμο προϊόν – θέαμα που δεν σε αγγίζει, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και την αληθινή έννοια της βίας. Ένας βετεράνος της απόβασης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έλεγε ότι σε μια έκρηξη δεν μυρίζεις ποτέ την μυρωδιά του πτώματος όταν ξεχύνονται από μέσα όλα τα υγρά και καίγεται κι ότι αν κάποιος μυρίσει αυτή την μυρωδιά, τότε θα γίνει ειρηνόφιλος για πάντα. Η τηλεόραση δεν έχει οσμή, βάζει μια μουσική, δείχνει μια εικόνα και κάνει την βία προϊόν, εξιδανικεύοντας την σε μια πράξη που ίσως και να θέλεις να την μιμηθείς, όπως τα παιδάκια που πέθαναν μιμούμενα τον απαγχονισμό του Σαντάμ . Η Σάρα Κέην, θέλοντας να κάνει κάτι για τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία το 1995, γράφει και δείχνει την βία, απογυμνώνοντας και δείχνοντας την όπως πραγματικά είναι, απεχθέστατη. Είναι τελείως διαφορετικό να κάνεις τέχνη την βία γιατί θέλεις να την πουλήσεις κι άλλο γιατί θέλεις να την σταματήσεις. Νομίζω ότι το μήνυμα του έργου είναι ότι για αυτό που συνέβη τότε, τον συγκεκριμένο πόλεμο αλλά και για κάθε πόλεμο, έχουμε κι εμείς ευθύνη, όσο μακριά κι αν νομίζουμε ότι βρισκόμαστε. Η Σάρα Κέην ξεκινώντας από το πρωταρχικό στοιχείο της βίας στις ανθρώπινες σχέσεις, δείχνει ότι τελικά ο πόλεμος είναι μια μεγεθυσμένη συνέπεια της στάσης των ανθρώπων στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, στο σπίτι, στον δρόμο, στο γήπεδο.

Θα μπορούσε το «υπερπολυτελές» ξενοδοχείο να συμβολίζει την ανενόχλητη καθημερινή ζωή μας με όλες τις ανέσεις που έχουμε στην διάθεση μας και που μας προστατεύει από την πραγματικότητα του πολέμου, μέχρι να μας βομβαρδίσουν;
¶. Μ.: Το ξενοδοχείο είναι μια ουτοπία, είναι το ιδανικό, εκεί όπου αισθανόμαστε ασφαλείς, πλούσιοι, εκεί όπου μας υπηρετούν. Ένα ουδέτερο έδαφος αυταπάτης, μέχρι να σκάσει το βλήμα. Κανονικά θα έπρεπε όλη η γη να είναι ένα ξενοδοχείο, ένας παράδεισος.
Π. Μ.: Το ξενοδοχείο είναι σαν μια μήτρα επί πληρωμή, μέσα στις μητροπόλεις που είναι εχθρικές. Εκεί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα γιατί σου τα έχουν όλα έτοιμα. Το επίθετο «υπερπολυτελές» σημαίνει ότι η αυταπάτη είναι ακόμη πιο ενισχυμένη, ανάλογα με το πόσα χρήματα μπορείς να διαθέσεις προκειμένου να αγοράσεις και ζήσεις το όνειρο.

Που θα μπορούσε να μας οδηγήσει η σύγχρονη τραγωδία του Blasted;
Π. Μ.: Στην Ανθρωπιά.
Α. Μ.: Σε οδηγεί σε έναν πυρήνα της ύπαρξης, όπου πέρα από την κοινωνικότητα και το πολιτισμό, που επί της ουσίας υπάρχουν λόγω των κοινωνικών απαγορεύσεων, ανακαλύπτεις ότι ο άνθρωπος που πρέπει να επιβιώσει μέσα σε τόσο ακραίες συνθήκες, μπορεί…
Π. Μ.: … να κάνει τα πάντα για να καλυφθεί η ανάγκη του. Η σύνδεση που έκανα εγώ με την τραγωδία, πέρα από την κάθαρση, γιατί βλέπουμε δεκάδες τραγωδίες χωρίς κάθαρση, είναι ότι η Σάρα Κέην βάζοντας μια βόμβα σε ένα ξενοδοχείο και τοποθετώντας στο τέλος τα πρόσωπα γυμνά κάτω από τον ουρανό, μετατρέπει τον κλειστό, σε τέσσερις τοίχους, χώρο του αστικού θεάτρου, σε ανοιχτό θέατρο. Επιστρέφοντας πίσω στο αρχέτυπο, φέρνει την ελπίδα και την κάθαρση.
Α. Μ.: Και τα πρόσωπα, επιβιώνουν, με γνώση, αυτογνωσία, συνείδηση.
Π. Μ.: Από εδώ και πέρα συνεχίζω να ζω, γνωρίζοντας. Το έργο δεν δίνει λύση, δεν έχει happy end, τοποθετεί ερωτηματικά κι όποιος θέλει, αναρωτώντας και ρωτώντας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.
Α. Μ.: Η λύση είμαστε εμείς.

Τι έχετε αποκομίσει από το μέχρι τώρα ταξίδι των πρόβων;
Α. Μ.: Έχω χαρεί πάρα πολύ από αυτό το έργο, γιατί μέσα από καταστάσεις τόσο οδυνηρές με ξαναφέρνει σε επαφή με την πραγματικότητα εκείνη που θέλουμε να απωθήσουμε, δίνοντας μου την ευκαιρία να ξαναδώ πόσο όμορφος μπορεί να είναι αυτός ο κόσμος. Γιατί είναι όμορφος. Είναι το πραγματικό μας ξενοδοχείο ή καλύτερα το σπίτι μας, γιατί τελικά δεν χρειαζόμαστε τα ξενοδοχεία.
Π. Μ.: Εμένα με έκανε να μπορέσω να δω τους ανθρώπους, στην αρχή τους συνεργάτες μου και μετά και τους άλλους πιο λεπτομερώς κι όχι μόνο σαν εικόνες. Τελικά τώρα πια, δεν μου χρειάζεται να καταναλώνω πολλά πράγματα, για να νιώσω ευτυχής. Μόνο που μου λείπει πολύ η Σάρα Κέην, θα ήθελα να ήταν εδώ.

Links
Πληροφορίες για το BLASTED από το Θέατρο Δωματίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Θέατρο Για Όλους
http://greek-theatre.blogspot.com

Διάβασε επίσης...

Πόσο αμαρτωλό είναι στ’αλήθεια το Corpus Christi;

«Αν είναι η αγάπη αμαρτία, θα'ρθω να στο φωνάξω με λατρεία», αφιερωμένο από τον Ιούδα στον ξεχωριστό φίλο του Τζόσουα, κάπου στο Τέξας, ή γενικότερα Somewhere Over The Rainbow. Το θεατρικό έργο "Corpus Christi" γράφτηκε πριν 15 χρόνια και έκτοτε έχει οδηγήσει στον αφορισμό του δημιουργού του Terrence McNally και θανατικές ...

¶ντζελα Μπρούσκου – Παρθενόπη Μπουζούρη | Blasted

LATEST TRACKS

Social Mixtape