Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε το έργο BLASTED, που ασχολείται με την βία, στο τέλος μιας χειμερινής σεζόν, η οποία χαρακτηρίσθηκε από παραστάσεις παρόμοιας θεματολογίας; ¶ντζελα Μπρούσκου: Το νούμερο ένα αυτή την στιγμή στην ανθρωπότητα είναι το θέμα της βίας. Είναι πολύ φυσικό όταν ο άνθρωπος ζει σε έναν τέτοιο κόσμο να θέλει να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο του σύγχρονού πολιτισμού, γράφοντας έργα για την βία. Παρθενόπη Μπουζούρη: Από την στιγμή που ζεις σε ένα τόσο βίαιο κόσμο, δεν διαλέγεις το έργο αλλά σε διαλέγει εκείνο. Όταν αισθάνεσαι απολύτως ανίκανος να πράξεις απέναντι στα γεγονότα, τότε θα μιλήσεις. Η τέχνη αφηγείται κι αν η αφήγηση μπορεί να κάνει κάτι, τότε ελπίζουμε ότι κάτι πράττουμε.
Είμαστε και εμείς μέρος αυτού του εφιάλτη θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, όπως στο τέλος των ειδήσεων μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασής, ή είμαστε θεατές ενός έργου. Ένας εφιάλτης που τα media (η τέταρτη εξουσία) με την καθημερινή προβολή της βίας, έχουν μεταμορφώσει σε κάτι τόσο οικείο, από τον οποίο όμως προσπαθούμε να αποστασιοποιηθούμε. Πώς θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε σε ένα τέτοιο κόσμο; ¶. Μ.: Με οδηγίες μόνο, όπως έχουν και στα αεροπλάνα για τις περιπτώσεις ανάγκης. Ίσως από τον Θεό… ή από τον εαυτό μας μάλλον. Έχοντας συνηθίσει να βλέπουμε εικόνες βίας, γινόμαστε θεατές σε ένα θέαμα, το οποίο δυστυχώς πολλές φορές μας φέρνει και μια διέγερση. Ένα θέαμα, στο οποίο είμαστε πάντα από έξω εκτός κι αν συμβεί σε εμάς τους ίδιους. Π. Μ.: Ο τρόπος που τα media και το σινεμά αναπαράγουν την βία, μετατρέποντας την σε ένα ελκυστικό κι αναλώσιμο προϊόν – θέαμα που δεν σε αγγίζει, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και την αληθινή έννοια της βίας. Ένας βετεράνος της απόβασης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έλεγε ότι σε μια έκρηξη δεν μυρίζεις ποτέ την μυρωδιά του πτώματος όταν ξεχύνονται από μέσα όλα τα υγρά και καίγεται κι ότι αν κάποιος μυρίσει αυτή την μυρωδιά, τότε θα γίνει ειρηνόφιλος για πάντα. Η τηλεόραση δεν έχει οσμή, βάζει μια μουσική, δείχνει μια εικόνα και κάνει την βία προϊόν, εξιδανικεύοντας την σε μια πράξη που ίσως και να θέλεις να την μιμηθείς, όπως τα παιδάκια που πέθαναν μιμούμενα τον απαγχονισμό του Σαντάμ . Η Σάρα Κέην, θέλοντας να κάνει κάτι για τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία το 1995, γράφει και δείχνει την βία, απογυμνώνοντας και δείχνοντας την όπως πραγματικά είναι, απεχθέστατη. Είναι τελείως διαφορετικό να κάνεις τέχνη την βία γιατί θέλεις να την πουλήσεις κι άλλο γιατί θέλεις να την σταματήσεις. Νομίζω ότι το μήνυμα του έργου είναι ότι για αυτό που συνέβη τότε, τον συγκεκριμένο πόλεμο αλλά και για κάθε πόλεμο, έχουμε κι εμείς ευθύνη, όσο μακριά κι αν νομίζουμε ότι βρισκόμαστε. Η Σάρα Κέην ξεκινώντας από το πρωταρχικό στοιχείο της βίας στις ανθρώπινες σχέσεις, δείχνει ότι τελικά ο πόλεμος είναι μια μεγεθυσμένη συνέπεια της στάσης των ανθρώπων στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, στο σπίτι, στον δρόμο, στο γήπεδο.
Θα μπορούσε το «υπερπολυτελές» ξενοδοχείο να συμβολίζει την ανενόχλητη καθημερινή ζωή μας με όλες τις ανέσεις που έχουμε στην διάθεση μας και που μας προστατεύει από την πραγματικότητα του πολέμου, μέχρι να μας βομβαρδίσουν; ¶. Μ.: Το ξενοδοχείο είναι μια ουτοπία, είναι το ιδανικό, εκεί όπου αισθανόμαστε ασφαλείς, πλούσιοι, εκεί όπου μας υπηρετούν. Ένα ουδέτερο έδαφος αυταπάτης, μέχρι να σκάσει το βλήμα. Κανονικά θα έπρεπε όλη η γη να είναι ένα ξενοδοχείο, ένας παράδεισος. Π. Μ.: Το ξενοδοχείο είναι σαν μια μήτρα επί πληρωμή, μέσα στις μητροπόλεις που είναι εχθρικές. Εκεί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα γιατί σου τα έχουν όλα έτοιμα. Το επίθετο «υπερπολυτελές» σημαίνει ότι η αυταπάτη είναι ακόμη πιο ενισχυμένη, ανάλογα με το πόσα χρήματα μπορείς να διαθέσεις προκειμένου να αγοράσεις και ζήσεις το όνειρο.
Που θα μπορούσε να μας οδηγήσει η σύγχρονη τραγωδία του Blasted; Π. Μ.: Στην Ανθρωπιά. Α. Μ.: Σε οδηγεί σε έναν πυρήνα της ύπαρξης, όπου πέρα από την κοινωνικότητα και το πολιτισμό, που επί της ουσίας υπάρχουν λόγω των κοινωνικών απαγορεύσεων, ανακαλύπτεις ότι ο άνθρωπος που πρέπει να επιβιώσει μέσα σε τόσο ακραίες συνθήκες, μπορεί… Π. Μ.: … να κάνει τα πάντα για να καλυφθεί η ανάγκη του. Η σύνδεση που έκανα εγώ με την τραγωδία, πέρα από την κάθαρση, γιατί βλέπουμε δεκάδες τραγωδίες χωρίς κάθαρση, είναι ότι η Σάρα Κέην βάζοντας μια βόμβα σε ένα ξενοδοχείο και τοποθετώντας στο τέλος τα πρόσωπα γυμνά κάτω από τον ουρανό, μετατρέπει τον κλειστό, σε τέσσερις τοίχους, χώρο του αστικού θεάτρου, σε ανοιχτό θέατρο. Επιστρέφοντας πίσω στο αρχέτυπο, φέρνει την ελπίδα και την κάθαρση. Α. Μ.: Και τα πρόσωπα, επιβιώνουν, με γνώση, αυτογνωσία, συνείδηση. Π. Μ.: Από εδώ και πέρα συνεχίζω να ζω, γνωρίζοντας. Το έργο δεν δίνει λύση, δεν έχει happy end, τοποθετεί ερωτηματικά κι όποιος θέλει, αναρωτώντας και ρωτώντας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Α. Μ.: Η λύση είμαστε εμείς.
Τι έχετε αποκομίσει από το μέχρι τώρα ταξίδι των πρόβων; Α. Μ.: Έχω χαρεί πάρα πολύ από αυτό το έργο, γιατί μέσα από καταστάσεις τόσο οδυνηρές με ξαναφέρνει σε επαφή με την πραγματικότητα εκείνη που θέλουμε να απωθήσουμε, δίνοντας μου την ευκαιρία να ξαναδώ πόσο όμορφος μπορεί να είναι αυτός ο κόσμος. Γιατί είναι όμορφος. Είναι το πραγματικό μας ξενοδοχείο ή καλύτερα το σπίτι μας, γιατί τελικά δεν χρειαζόμαστε τα ξενοδοχεία. Π. Μ.: Εμένα με έκανε να μπορέσω να δω τους ανθρώπους, στην αρχή τους συνεργάτες μου και μετά και τους άλλους πιο λεπτομερώς κι όχι μόνο σαν εικόνες. Τελικά τώρα πια, δεν μου χρειάζεται να καταναλώνω πολλά πράγματα, για να νιώσω ευτυχής. Μόνο που μου λείπει πολύ η Σάρα Κέην, θα ήθελα να ήταν εδώ.
Links Πληροφορίες για το BLASTED από το Θέατρο Δωματίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Οκτώ μουσικά έργα, οκτώ μουσικές επιστολές, οκτώ θεατρικές performances, οκτώ μουσικές διαλέξεις.Με αφετηρία τη νέα μουσική δημιουργία του Γιώργου Κουμεντάκη, μια ομάδα νέων καλλιτεχνών παρουσιάζει, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, μια παράσταση μουσικού θεάτρου στην οποία οι μουσικοί του DissonArt Ensemble γίνονται ηθοποιοί, υπερβαίνοντας τα όρια που τους επιβάλλει η ...
Στο ανακαινισμένο Παλλάς ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στήνει την πρώτη μετα-ολυμπιακή παράσταση με επίκεντρο τη μοναξιά των ανδρών. O Έλληνας χορογράφος χρησιμοποιεί τα τεχνικά μέσα που του δίνει το νέο και υπερσύγχρονο θέατρο του εμπορικού CityLink έχοντας στις πλάτες του (και) την εμπειρία του 2004. Κινείται με χειρουργική ακρίβεια στους προσωπικούς ...
Όπως οι περισσότερες μέρες της ¶νοιξης τείνουν να αφιερώνονται σε κάτι, από την ποίηση, την francophonie μέχρι το παιδικό βιβλίο, έτσι και η σημερινή Τρίτη έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου (World Theatre Day) ήδη από το 1962. Κάθε χρονιά στις 27 Μαρτίου η παγκόσμια θεατρική κοινότητα γιορτάζει αυτή τη ...
Το θέμα της μετανάστευσης δεν αποτελεί καινούργιο πεδίο προβληματισμού για το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Και οι μετανάστες δεν είναι καινούργιοι συνεργάτες. Τρεις νέοι ηθοποιοί, δεύτερη γενιά μετανάστες ταξιδεύουν στα Βαλκάνια μέσα από την παράσταση. Οι ενοχές, η πραγματικότητα και η ελπίδα, οι προσωπικές εμπειρίες τους δοσμένα με χιούμορ και ...
Μετά τη "...Σοφίτα" η Ομάδα 8 επανέρχεται στο Soul με τη νέα της δουλειά με τίτλο «ο Προφήτης» σε κείμενο του Διονύση Σιδηροκαστρίτη έως τις 25 ΦεβρουαρίουΤο έργο Σε μια φανταστική κοινωνία, μία σκηνοθέτης και η πρωταγωνίστρια της παραποιούν το νόημα του συγγραφέα και οδηγούν το εμβληματικό θεατρικό έργο σε ...
Πως θα ήταν -αν ζούσαν σήμερα- ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ο Dr.Jekyll/Mr.Hyde, το Φάντασμα της Όπερας, ο Κουασιμόδος της Παναγίας των Παρισίων, ο Rocky του Rocky Horror Show, ο Christian του Moulin Rouge;Την απάντηση έδωσε πέρυσι το Escape, μια απρόβλεπτη μουσική κυβερνοπαράσταση 3D αισθητικής και για όσους έμειναν με ...
Μήπως η ευτυχία με ψάχνει σε λάθος μέρος;Να πάω σε μιαν άλλη πόλη και να νοικιάσω ένα διαμέρισμα με ψεύτικο όνομα;Να αφαιρέσω την εξάτμισή μου και να αρχίσω να οδηγώ στη γειτονιά τη νύχτα;Είναι το σώμα μου ξενοδοχείο;Είναι τα ψέματά μου ένα αριστούργημα πρωτοπορίας και εφευρετικότητας;Η παράσταση "Όλα όσα έχω ...
Για την ομότιτλη ταινία δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Μας τάραξε τα αυτιά με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο, μας θύμισε τους γείτονές μας (όλοι έχουμε υποφέρει από τα ουρλιαχτά τους, έτσι δεν είναι;) και ταρακούνησε για λίγο τα λιμνάζοντα νερά του ελληνικού σινεμά. Cliché αλλά αλήθεια. Πήρε βραβεία, κέρδισε φανατικούς οπαδούς ...
Το κείμενο «Και Δεν θα Χωρίσουμε Ποτέ», του Jon Fosse, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς και εκφραστή της μινιμαλιστικής τέχνης, αναγάγει μέσα από τις επαναλήψεις και τη ποιητική χρήση της γλώσσας, τον έρωτα και τη δυναμική του σε ένα θέμα απολύτως διαχρονικό. Η φαντασία του θεατή, απεγκλωβίζεται από ...
Η εποχή μας, πιο μπεκετική από κάθε άλλη, μας φέρνει αντιμέτωπους με το μηδενισμό και την αδράνεια. Η αναμονή μιας έξωθεν σωτήριας λύσης μοιάζει να είναι η μόνη ελπίδα, το μόνο νόημα της ύπαρξης.
Η ομάδα σύγχρονου χορού Creo παρουσιάζει την παράσταση «GODOT», στο πλαίσιο του ...
60.000 εισιτήρια έκοψε στην Θεσσαλονίκη η παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, θεατρική διασκευή Άκη Δήμου και με πρωταγωνίστρια τη Φωτεινή Μπαξεβάνη. Και τώρα ήρθε η ώρα των Αθηναίων να διαπιστώσουν με την σειρά τους αν πραγματικά η μεταφορά της θρυλικής "Λωξάνδρας" της Μαρίας Ιορδανίδου αξίζει την τεράστια ...
Δύο μονόπρακτα του Ευγένιου Ιονέσκο παρουσιάζει η ομάδα Ώρκα στο Θέατρο Παραμυθίας, δύο κείμενα, που με την οξυδέρκεια και το χιούμορ του μεγάλου Γαλλορουμάνου συγγραφέα, αγγίζουν κρίσιμες πτυχές της σύγχρονης κοινωνίας, παρότι γράφτηκαν μισό αιώνα πριν.Στο Μάθημα (1951), ο Ιονέσκο αναποδογυρίζει τη διδασκαλική διαδικασία και μας δείχνει τη σκοτεινή της ...
Με ή χωρίς ψηλά παπούτσια, με κόκκινες μύτες, πολύχρωμα καπέλα, μουσικές και πάνω από όλα φεστιβαλική διάθεση η ομάδα HELIX διοργάνωσε αυτές τις μέρες με μεγάλη επιτυχία στη πόλη της Αθήνας το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου του Δρόμου.
Η Αγγελική Ματοπούλου, ηθοποιός και μόνιμο μέλος της διοργανώτριας του φεστιβάλ ομάδας, HELIX, ...
O Bob έκανε και πάλι το θαύμα του: συγκέντρωσε ορισμένες από τις πιο συζητημένες παραστάσεις της περασμένης αλλά και παλαιότερων σεζόν και τις κάλεσε στο θέατρο όπου συναντιούνται οι διψασμένοι για φρέσκιες ιδέες θεατές. Που αλλού; Στο Θέατρο Χώρα!Για δεύτερη χρονιά, μετά την περσινή του επιτυχία, με περισσότερες παραστάσεις και ...
Πώς πέρασαν κιόλας 11 χρόνια. Αυτό ακριβώς σκέφτηκα όταν βρήκα το δελτίο τύπου για το 11ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων στο mailbox μου. Η 11η χρονιά που για έναν ολόκληρο μήνα δεκάδες ομάδες χορού παρουσιάζουν τις ιδέες ους και ζωντανεύουν την (πολύ, ειδικά φέτος) γκρίζα Αθήνα.
«…λίγη ομορφιά και ...
Το βραβευμένο νεοελληνικό έργο του Λεωνίδα Προυσαλίδη είναι φέτος ο σκελετός πάνω στον οποίο χτίζει ο Αντώνης Αντύπας και ο επταμελής θίασός του την μελέτη για την αποξένωση των ανθρώπων στις σύγχρονες κοινωνίες και τις χαμένες προσδοκίες των ανθρώπων. Τρεις γενιές εκμυστηρεύονται με μονολόγους, που ουσιαστικά απευθύνονται στον αμείλικτο και ...
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων μέσα στο Μάρτιο, παρουσιάζεται η νέα παραγωγή του Μικρού Χορευτικού Θεάτρου της Λίας Μελετοπούλου. Η παράσταση-performance εκκινεί από το ενδιαφέρον διερεύνησης της μετέπειτα πορείας δύο τραγικών αδελφιών, η ζωή των οποίων στιγματίστηκε από αποτρόπαια εγκλήματα με αποκορύφωμα τη μητροκτονία: της Ηλέκτρας και του Ορέστη, απογόνων της ...
Αδερφές. Όχι αδερφές νοσοκόμες, μην σας μπερδεύει η αφίσα. Αδερφές αδερφές. Πάμε να μετρήσουμε τον όχλο.
Δυο οι αδερφές πρωταγωνίστριες, το ζευγάρι, ο Γιάννης (ο συγγραφέας του έργου Ίανος Σβάρνας) με τον τόσο Κύπριο (και τόσο αξιαγάπητα αδερφή) σύντροφο του Κωνσταντίνο Κωνσταντίνου (μπαίνετε στο κλίμα)
-Συν οι 5 (πέντε!!) ζωηνάχουν αδερφές (κανονικές, ετεροθαλείς) του ...
19 - 21 Ιουνίου 2009 element one: immigrant artists Φρέσκο φρέσκο και φιλόδοξο το νέο καλλιτεχνικό φεστιβάλ κάνει την εμφάνισή του στην Αθήνα με ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα. Για 3 ημέρες εναλλάσσονται μουσικές, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, προβολές κινηματογραφικών ταινιών και εκθέσεις εικαστικών.Πάνω από 50 δημιουργοί από 17 χώρες του ...
Όταν λεω "τώρα φτάσαμε στα όρια της γλώσσας", αυτό δίνει την αίσθηση, ότι, σε τούτη την περίπτωση, είμαστε αναγκασμένοι να παραιτηθούμε, ενώ αντίθετα είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι, μια και δεν υπάρχει πιά κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα κυριολεκτικώς διαλύονται - σαν ένα κομμάτι ζάχαρη στο νερόLudwig Wittgenstein Ενταγμένη στην ενότητα έργων ...
Όταν συναντιούνται δυο από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, δε λες πολλά. Ούτε για το ποιος είναι ο ένας ή ο άλλος, ούτε για το τι είναι αυτό που προκύπτει από τη συνάντηση. Απλά ευγνωμονείς την τύχη σου (και την Αττική Πολιτιστική Εταιρία) για την ευκαιρία σου να απολαύσεις ...
"Γιατί τα σκότωσες μωρή γυναίκα τα παιδιά;"
Είναι έγκλημα πάθους ή λάθους; εκδίκησης, παράνοιας, βαρβαρότητας, υπερηφάνειας, αντίδρασης ή αδιεξόδου;
Η Μήδεια, η βάρβαρη πριγκίπισσα της πλέον ξεχασμένης στο παρελθόν Αργοναυτικής εκστρατείας, κατασκηνωμένη έξω από την Κόρινθο μαθαίνει τα νέα ότι ο καλός της, πατέρας των παιδιών της, άντρας και κουβαλητής της και ...
«Στο παιχνίδι είναι όλοι ίσοι. Αν δεν μπορείς, μην παίζεις» Μια απολαυστική σάτιρα -άγνωστη στο ευρύ ελληνικό κοινό - του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, τους «Παίκτες», σκηνοθετεί η Ελένη Μποζά, γέννημα θρέμμα του Εθνικού στην Πειραματική σκηνή του με φρέσκια ματιά ένα κλασικό έργο. Σ' ένα φτηνό ξενοδοχείο μιας μικρής επαρχιακής ...
...ή μάλλον... "εν βρασμώ"! Πόσο εύκολες είναι οι σχέσεις και οι εξομολογήσεις;Πόσο μπορεί να σε προστατεύσει, ή να σε ανεχτεί ο φύλακας άγγελος σου; Πόσο μοιάζουν τα γενέθλια με μια κηδεία;Όλα είναι ένα και όλα είναι εδώ.Τρεις γυναίκες σε... κρίσιμη ηλικία και οι φύλακες άγγελοι τους σε... κρίσιμη στιγμή. Ένα ...
Το 1957 ο Σάμουελ Μπέκετ έγραψε ένα κείμενο αποκλειστικά για το ραδιόφωνα. Το «Embers» (Στάχτες) φάνταζε, ακόμα και στον ίδιο, περίεργο. Οι κριτικές ήταν αντιδιαμετρικά αντίθετες την εποχή εκείνη, με άλλες να το θεωρούν «μια από τις λίγες αποτυχίες του» και άλλες να το εξυμνούν θεωρώντας πως «αγγίζει την τελειότητα». ...
Το θεατρικό έργο του Μάνου Λαμπράκη "Puerto Grande" (Μεγάλο Λιμάνι ή Μεγάλο Πέρασμα), αρθρωμένο σε είκοσι τέσσερις σκηνές, είναι μια σύγχρονη μετακειμενική διασκευή πάνω στον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ. Το έργο Σ' ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, παρακολουθούμε τον βασανισμό και την σταδιακή αποκτήνωση του κρατουμένου Bunker. Γύρω του, ψυχρά και μεθοδικά, ...
Μια γυναίκα επιστρέφει από την επαρχία στην Αθήνα για να ψηφίσει. Εκεί συναντά το γιο της και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν. Σταδιακά το ένα μετά το άλλο, διάφορα μυστικά αποκαλύπτονται, οι μάσκες πέφτουν κι ένα όπλο έρχεται να δώσει τη λύση... Ο ήχος του όπλου είναι ένα από τα ...
Λάβετε φάγετε...
Χωρίς ούτε ψίχουλο στο ψυγείο του και ένα ευρώ στην τσέπη του, ο κάποτε οραματιστής και ονειροπόλος Μάγειρας προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει κρέας για να ετοιμάσει το μεγάλο Γεύμα για τον Υπουργό και τους σημαντικούς της εξαθλιωμένης Κοινωνίας τους ώστε να ξελασπώσει οικονομικά. Όταν πλέον δεν μπορεί να ...
Μετά την Καταστροφή, τι; Ο κόσμος τελείωσε ενώ εσύ κοιμόσουν. Ναι, εσύ, σπασίκλα μετεωρολόγε Άρη Λαμπέρτ. Ναι, και εσύ, αιώνιε τεμπέλη, ακαμάτη και παρτάκια Όμηρε. Η γη κατέβασε ρολά, όχι από σεισμό, λιμό ή καταποντισμό, αλλά από την ☂☂☂☂ ☂☂☂☂☂☂☂ (δεν θέλω #spoilers), μπορεί να μην βγάζει ακόμα νόημα, αλλά ΕΣΕΙΣ είστε οι δυο ...
Την μακροβιότερη σόλο παράσταση στην ιστορία του Broadway αναλαμβάνει να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό η Αναστασία Παπαστάθη με τον Γεράσιμο Γεννατά στον κεντρικό -και ένα και μοναδικό- ρόλο.Το έργο του Rob Becker έχει διασκευαστεί και προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα και πρωταγωνιστής της εκδοχής που παρουσιάζεται στο θέατρο Coronet είναι ο ...
Θα μπορούσε το «υπερπολυτελές» ξενοδοχείο να συμβολίζει την ανενόχλητη καθημερινή ζωή μας με όλες τις ανέσεις που έχουμε στην διάθεση μας και που μας προστατεύει από την πραγματικότητα του πολέμου, μέχρι να μας βομβαρδίσουν; 
