Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε το έργο BLASTED, που ασχολείται με την βία, στο τέλος μιας χειμερινής σεζόν, η οποία χαρακτηρίσθηκε από παραστάσεις παρόμοιας θεματολογίας; ¶ντζελα Μπρούσκου: Το νούμερο ένα αυτή την στιγμή στην ανθρωπότητα είναι το θέμα της βίας. Είναι πολύ φυσικό όταν ο άνθρωπος ζει σε έναν τέτοιο κόσμο να θέλει να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο του σύγχρονού πολιτισμού, γράφοντας έργα για την βία. Παρθενόπη Μπουζούρη: Από την στιγμή που ζεις σε ένα τόσο βίαιο κόσμο, δεν διαλέγεις το έργο αλλά σε διαλέγει εκείνο. Όταν αισθάνεσαι απολύτως ανίκανος να πράξεις απέναντι στα γεγονότα, τότε θα μιλήσεις. Η τέχνη αφηγείται κι αν η αφήγηση μπορεί να κάνει κάτι, τότε ελπίζουμε ότι κάτι πράττουμε.
Είμαστε και εμείς μέρος αυτού του εφιάλτη θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, όπως στο τέλος των ειδήσεων μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασής, ή είμαστε θεατές ενός έργου. Ένας εφιάλτης που τα media (η τέταρτη εξουσία) με την καθημερινή προβολή της βίας, έχουν μεταμορφώσει σε κάτι τόσο οικείο, από τον οποίο όμως προσπαθούμε να αποστασιοποιηθούμε. Πώς θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε σε ένα τέτοιο κόσμο; ¶. Μ.: Με οδηγίες μόνο, όπως έχουν και στα αεροπλάνα για τις περιπτώσεις ανάγκης. Ίσως από τον Θεό… ή από τον εαυτό μας μάλλον. Έχοντας συνηθίσει να βλέπουμε εικόνες βίας, γινόμαστε θεατές σε ένα θέαμα, το οποίο δυστυχώς πολλές φορές μας φέρνει και μια διέγερση. Ένα θέαμα, στο οποίο είμαστε πάντα από έξω εκτός κι αν συμβεί σε εμάς τους ίδιους. Π. Μ.: Ο τρόπος που τα media και το σινεμά αναπαράγουν την βία, μετατρέποντας την σε ένα ελκυστικό κι αναλώσιμο προϊόν – θέαμα που δεν σε αγγίζει, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και την αληθινή έννοια της βίας. Ένας βετεράνος της απόβασης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έλεγε ότι σε μια έκρηξη δεν μυρίζεις ποτέ την μυρωδιά του πτώματος όταν ξεχύνονται από μέσα όλα τα υγρά και καίγεται κι ότι αν κάποιος μυρίσει αυτή την μυρωδιά, τότε θα γίνει ειρηνόφιλος για πάντα. Η τηλεόραση δεν έχει οσμή, βάζει μια μουσική, δείχνει μια εικόνα και κάνει την βία προϊόν, εξιδανικεύοντας την σε μια πράξη που ίσως και να θέλεις να την μιμηθείς, όπως τα παιδάκια που πέθαναν μιμούμενα τον απαγχονισμό του Σαντάμ . Η Σάρα Κέην, θέλοντας να κάνει κάτι για τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία το 1995, γράφει και δείχνει την βία, απογυμνώνοντας και δείχνοντας την όπως πραγματικά είναι, απεχθέστατη. Είναι τελείως διαφορετικό να κάνεις τέχνη την βία γιατί θέλεις να την πουλήσεις κι άλλο γιατί θέλεις να την σταματήσεις. Νομίζω ότι το μήνυμα του έργου είναι ότι για αυτό που συνέβη τότε, τον συγκεκριμένο πόλεμο αλλά και για κάθε πόλεμο, έχουμε κι εμείς ευθύνη, όσο μακριά κι αν νομίζουμε ότι βρισκόμαστε. Η Σάρα Κέην ξεκινώντας από το πρωταρχικό στοιχείο της βίας στις ανθρώπινες σχέσεις, δείχνει ότι τελικά ο πόλεμος είναι μια μεγεθυσμένη συνέπεια της στάσης των ανθρώπων στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, στο σπίτι, στον δρόμο, στο γήπεδο.
Θα μπορούσε το «υπερπολυτελές» ξενοδοχείο να συμβολίζει την ανενόχλητη καθημερινή ζωή μας με όλες τις ανέσεις που έχουμε στην διάθεση μας και που μας προστατεύει από την πραγματικότητα του πολέμου, μέχρι να μας βομβαρδίσουν; ¶. Μ.: Το ξενοδοχείο είναι μια ουτοπία, είναι το ιδανικό, εκεί όπου αισθανόμαστε ασφαλείς, πλούσιοι, εκεί όπου μας υπηρετούν. Ένα ουδέτερο έδαφος αυταπάτης, μέχρι να σκάσει το βλήμα. Κανονικά θα έπρεπε όλη η γη να είναι ένα ξενοδοχείο, ένας παράδεισος. Π. Μ.: Το ξενοδοχείο είναι σαν μια μήτρα επί πληρωμή, μέσα στις μητροπόλεις που είναι εχθρικές. Εκεί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα γιατί σου τα έχουν όλα έτοιμα. Το επίθετο «υπερπολυτελές» σημαίνει ότι η αυταπάτη είναι ακόμη πιο ενισχυμένη, ανάλογα με το πόσα χρήματα μπορείς να διαθέσεις προκειμένου να αγοράσεις και ζήσεις το όνειρο.
Που θα μπορούσε να μας οδηγήσει η σύγχρονη τραγωδία του Blasted; Π. Μ.: Στην Ανθρωπιά. Α. Μ.: Σε οδηγεί σε έναν πυρήνα της ύπαρξης, όπου πέρα από την κοινωνικότητα και το πολιτισμό, που επί της ουσίας υπάρχουν λόγω των κοινωνικών απαγορεύσεων, ανακαλύπτεις ότι ο άνθρωπος που πρέπει να επιβιώσει μέσα σε τόσο ακραίες συνθήκες, μπορεί… Π. Μ.: … να κάνει τα πάντα για να καλυφθεί η ανάγκη του. Η σύνδεση που έκανα εγώ με την τραγωδία, πέρα από την κάθαρση, γιατί βλέπουμε δεκάδες τραγωδίες χωρίς κάθαρση, είναι ότι η Σάρα Κέην βάζοντας μια βόμβα σε ένα ξενοδοχείο και τοποθετώντας στο τέλος τα πρόσωπα γυμνά κάτω από τον ουρανό, μετατρέπει τον κλειστό, σε τέσσερις τοίχους, χώρο του αστικού θεάτρου, σε ανοιχτό θέατρο. Επιστρέφοντας πίσω στο αρχέτυπο, φέρνει την ελπίδα και την κάθαρση. Α. Μ.: Και τα πρόσωπα, επιβιώνουν, με γνώση, αυτογνωσία, συνείδηση. Π. Μ.: Από εδώ και πέρα συνεχίζω να ζω, γνωρίζοντας. Το έργο δεν δίνει λύση, δεν έχει happy end, τοποθετεί ερωτηματικά κι όποιος θέλει, αναρωτώντας και ρωτώντας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Α. Μ.: Η λύση είμαστε εμείς.
Τι έχετε αποκομίσει από το μέχρι τώρα ταξίδι των πρόβων; Α. Μ.: Έχω χαρεί πάρα πολύ από αυτό το έργο, γιατί μέσα από καταστάσεις τόσο οδυνηρές με ξαναφέρνει σε επαφή με την πραγματικότητα εκείνη που θέλουμε να απωθήσουμε, δίνοντας μου την ευκαιρία να ξαναδώ πόσο όμορφος μπορεί να είναι αυτός ο κόσμος. Γιατί είναι όμορφος. Είναι το πραγματικό μας ξενοδοχείο ή καλύτερα το σπίτι μας, γιατί τελικά δεν χρειαζόμαστε τα ξενοδοχεία. Π. Μ.: Εμένα με έκανε να μπορέσω να δω τους ανθρώπους, στην αρχή τους συνεργάτες μου και μετά και τους άλλους πιο λεπτομερώς κι όχι μόνο σαν εικόνες. Τελικά τώρα πια, δεν μου χρειάζεται να καταναλώνω πολλά πράγματα, για να νιώσω ευτυχής. Μόνο που μου λείπει πολύ η Σάρα Κέην, θα ήθελα να ήταν εδώ.
Links Πληροφορίες για το BLASTED από το Θέατρο Δωματίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Η εταιρεία θεάτρου «ΕΚΦΡΑΣΗ 7:36ΑΜ» παρουσιάζει το βραβευμένο έργο της Rinne Groffe, «Πορτοκάλι Λεμόνι Αυγό Καναρίνι» για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Καραμεσίνη και μετάφραση Αντώνη Πέρη. Ένα έργο σε τέσσερις πράξεις. 1η πράξη: Πορτοκάλι Ο Γκρέητ είναι ένας ταχυδακτυλουργός που έχει σταματήσει να δίνει ...
Μουσική παράσταση για τον Αρθούρο Ρεμπώ7 Μαΐου -1 ΙουνίουΑρθούρος Ρεμπώ (1854-1891): το παιδί-θαύμα, ο σύντροφος του Βερλαίν, «Μια εποχή στην κόλαση», ο οραματιστής, ο μυστικός, ο έμπορος όπλων, ο σουρεαλιστής, ο αυτοεξόριστος, ο δουλέμπορος, ο χριστιανός, «ο άνθρωπος με τα φτερωτά πέλματα», ο ερωτομανής, «Εκλάμψεις», ο αιώνιος ταξιδιώτης...Ένας χώρος που ...
Για το ότι δεν έχετε καμία απολύτως ιδέα τι είναι το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου -και ακόμα πιο συγκεκριμένα το Ελληνικό Κέντρο- δεν μπορούμε να σας κατηγορήσουμε γιατί είναι η πρώτη φορά φέτος που ακούστηκε η δράση του και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πρόβαλλαν το έργο του.Σε συνεργασία λοιπόν και με ...
Ένταση + Τάση Φυγής = Εν-Τάση Φυγής. Deep. Δυο γυναίκες μιλάνε ανοιχτά σε έναν αόρατο συνομιλητή για την σεξουαλική κακοποίηση. Η μια, θύμα βιασμού από το αγόρι της, ψυχολογικά κουρέλι και απόλυτα ευάλωτη και πληγωμένη. Η άλλη, θύτης, μια καθηγήτρια που αποπλανεί συστηματικά τους ανήλικους μαθητές της, ψυχρή και δήθεν δυνατή και ...
Τι το κάναμε εδώ μέσα; American bar; Ναι, και μάλιστα στην Άγρια Δύση. Μη μου πείτε πως δεν φαντασιωθήκατε ποτέ πως βρίσκεστε στο σαλούν που ξεφυτρώνει σε εκείνη την πόλη που φιγουράρει στην έρημη κοιλάδα της Άγριας Δύσης. Πώς εκεί που πίνετε αμέριμνοι το bourbon σας και παίζετε χαρτιά με ένα ...
Προσμονή, προσδοκία, ενθουσιασμός: τα συναισθήματα που αντικαταστάθηκαν από απογοήτευση, ενόχληση, πλήξη τη νύχτα της Παρασκευής, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Όταν πριν δύο χρόνια ο Sam Mendes κατηφόρισε στην Επίδαυρο με την παράσταση του Bridge Project «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» η συζήτηση περί all star cast -πρωταγωνιστής ήταν τότε ο Ethan Hawke και ...
Μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του Ελληνικού Θεάτρου, του Κινηματογράφου και της Αριστεράς "έφυγε" από τη ζωή σήμερα. Ήταν 96 ετών. Ο Λυκούργος Καλλέργης το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στην εντατική του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» με την υγεία του να χειροτερεύει σταδιακά ύστερα από επέμβαση στο ισχίο. Γεννήθηκε στη Κρήτη το 1914. Πατέρας ...
Βαρεθήκατε και εσείς τα cliché debates που ευδοκιμούν γύρω μας όπως και εμείς; Μια διαφορετική αντιπαράθεση, μέχρι τελικής πτώσεως, ξεκίνησε. Πώς καταφέρνουν, σκέφτηκα αμέσως μόλις διάβασα το δελτίο τύπου, να συναντηθούν σε μία παράσταση 75 λεπτών ο D.H.Lawrence και οι Ερωτευμένες Γυναίκες του (ένα κείμενο του 1920) με Έλληνες συνδικαλιστές, bloggers, ...
Alegría σημαίνει ευφορία και αγαλλίαση, ψυχική ευφορία και ευθυμία. Και ακριβώς αυτό υπόσχεται μία από τις διασημότερες παραγωγές του Cirque de Soleil που έρχεται σήμερα στην πολύπαθη Αθήνα για να ξορκίσει τη θλίψη και τις αρνητικές σκέψεις με όχημα τις εντυπωσιακές (ακροβατικές) ιστορίες των 55 κατοίκων της εξωτικής χώρας της ευτυχίας, ...
Από 31 Ιανουαρίου Επαναλαμβάνοντας ένα ακόμα cliché, αυτό της τέχνης που αντιγράφει τη ζωή, ο ισπανός Χόρντι Γκαλθεράν γράφει ένα έργο για τις απάνθρωπες συνθήκες πρόσληψης σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Μπορεί, καμιά φορά, να σκέφτεστε (αν δεν έχετε προσωπική εμπειρία από τέτοιου είδους καταβροχθιστικούς κολοσσούς) πως παρακολουθώντας διασκορπισμένα στιγμιότυπα σε ...
Ένα χρόνο μετά την παράσταση, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία pocket theater την περσινή χρονιά με «Τη σημασία να είναι κανείς σοβαρός" του Όσκαρ Ουάιλντ, οι ΘΕΑΤΡΙΝΩΝ ΘΕΑΤΕΣ, επιστρέφουν με μια ακόμα ενδιαφέρουσα πρόταση, η οποία πραγματοποιεί την καλοκαιρινή της πρεμιέρα την Τετάρτη 27 Ιουλίου στο Θέατρο Πέτρας. Το έργο «ΧΟΡΕΨΕ ΜΕ ΩΣ ...
Η «Μήδεια» του Μποστ είναι πραγματικά ένα από τα πιο αστεία και σπαρταριστά έργα του νεοελληνικού θεάτρου. Με ιδιότυπο χιούμορ και κυρίως ιδιαίτερη γλώσσα έχει όλα τα φόντα να γίνει μια καλή παράσταση. Τη φετινή εκδοχή της σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής και περιοδεύει σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η τραγική ηρωίδα ...
Το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιάζεται και πάλι 21 χρόνια μετά την παράσταση που είχε σκηνοθετήσει ο Κάρολος Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Η Έλλη Παπακωνσταντίνου αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία, η Τάνια Τσανακλίδου επιστρέφει στο θέατρο και το "104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης" αποφασίζει να ανοίξει τις πόρτες του και να επαναλειτουργήσει ...
Στη Μόσχα, αδελφές μου, στη Μόσχα. Η πιο εμβληματική φράση του έργου του Τσέχοφ γίνεται τίτλος της παράστασης της ομάδας Δρόμος με Δέντρα. Το έργο Το 1930 άνθρωποι από όλο τον κόσμο συνέρρευσαν στην «πρωτεύουσα του κόσμου» για να γίνουν μάρτυρες της πραγματοποίησης μιας ουτοπικής ιδέας για εργασία χωρίς εκμετάλλευση και για τη ...
Η καινούργια παραγωγή της Μιμής Ντενίση στηρίζεται σε ένα έργο του Νοέλ Κάουαρντ, το "Still LIfe". Μέρος μιας θεματικής ενότητας με έργα που παίζονταν διαδοχικά σε τρεις βραδιές με γενικό τίτλο "Απόψε στις 8.30". Το συγκεκριμένο ξεχώρισε και παίχτηκε αυτόνομα δεκάδες φορές σε ολόκληρο τον κόσμο, έγινε κινηματογραφική ταινία με ...
«Στο παιχνίδι είναι όλοι ίσοι. Αν δεν μπορείς, μην παίζεις» Μια απολαυστική σάτιρα -άγνωστη στο ευρύ ελληνικό κοινό - του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, τους «Παίκτες», σκηνοθετεί η Ελένη Μποζά, γέννημα θρέμμα του Εθνικού στην Πειραματική σκηνή του με φρέσκια ματιά ένα κλασικό έργο. Σ' ένα φτηνό ξενοδοχείο μιας μικρής επαρχιακής ...
Η Χαρά Κεφαλά στο τραγούδι και η Ευγενία Καρλαυτή στο πιάνο και στις ενορχηστρώσεις ανεβαίνουν και πάλι στην άδεια σκηνή για να γεμίσουν τη νύχτα με ήχους των Kurt Weill, Cole Porter, Jacques Prever και να ταξιδέψουν τους θαμώνες του Αγγέλων Βήμα από τον Κώστα Γιαννίδη στον Σουγιούλ και από ...
Μετά την Καταστροφή, τι; Ο κόσμος τελείωσε ενώ εσύ κοιμόσουν. Ναι, εσύ, σπασίκλα μετεωρολόγε Άρη Λαμπέρτ. Ναι, και εσύ, αιώνιε τεμπέλη, ακαμάτη και παρτάκια Όμηρε. Η γη κατέβασε ρολά, όχι από σεισμό, λιμό ή καταποντισμό, αλλά από την ☂☂☂☂ ☂☂☂☂☂☂☂ (δεν θέλω #spoilers), μπορεί να μην βγάζει ακόμα νόημα, αλλά ΕΣΕΙΣ είστε οι δυο ...
Η Μέρα Δρόμου συνεχίζει το δρόμο της για 4η χρονιά, στοχεύοντας στη δυναμική ανάπτυξη μίας πλατφόρμας που θα υποστηρίζει και θα υποστηρίζεται από τον δημόσιο χώρο. Σ’ αυτό τον δημόσιο χώρο θα ξημερώσει και φέτος η Μέρα Δρόμου το ερχόμενο Σάββατο 29 Οκτωβρίου, που προσκαλεί όλους εκείνους που διαλέγουν το ...
«Το πλαστικό ήταν η αφορμή, όχι το ίδιο το θέμα, πώς να πούμε κάποια πράγματα συμβολικά. Οι άνθρωποι ήταν πάντα πλαστικοί και ίσως παλιότερα να ήταν και πιο πλαστικοί. Σε μια παλιότερη εποχή σου χρειαζότανε περισσότερο πλαστικό ή μια διαφορετικού είδους προστασία, για να αντέξεις».Η παράσταση σας στηρίχτηκε στις αρχές ...
Στο πλαίσιο του Μικρού Φεστιβάλ της ομάδας καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα παρουσιάζει και πάλι η Ομάδα Πλάνη την παράσταση Το Στοίχημα στις 11 & 12 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη. Το έργο Ένας πλούσιος τραπεζίτης και ένας φιλόδοξος νεαρός δικηγόρος συναντιούνται σε μια κοσμική εκδήλωση όπου η μοίρα θα τους δέσει σ' ένα ...
Μία Performance της ομάδας Nova Melancholia βασισμένη στο ομώνυμο πεζογράφημα του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη σε συνεργασία με τη Σύνθεση Εταιρεία Πολιτισμού.«Τι είναι που κατάπια; Με εμποδίζει στο λαιμό. Ο οισοφάγος ίσια μαύρη στενή δίοδος, λαστιχένια. Σαμπρέλα αυτοκινήτου που πας να τη σκίσεις με το δάχτυλο».Αηδία. Γοητεία. Αηδία. Λαγνεία. Βλακεία. Ανία.Και ...
Το Αμερικάνικο θέατρο γιόρτασε την Κυριακή 10 Ιουνίου απονέμοντας τα βραβεία Tony στην 66η τελετή τους. Θυμάστε το Once, το κινηματογραφικό μιούζικαλ του 2006 που απέσπασε ένα σωρό βραβεία, ανάμεσα στα οποία και το Όσκαρ Μουσικής και έκανε διάσημους ανά τον κόσμο τους πρωταγωνιστές και ερμηνευτές των τραγουδιών του τον Glen Hansard (της Ιρλανδέζικης ...
Τι κάνεις όταν οι παιδικοί φίλοι, οι συμμαθητές και οι συμφοιτητές σου επιστρέφουν ένας-ένας από τα εξωτερικά με τα μεταπτυχιακά τους; Τους υπενθυμίζεις (με μια παράσταση) πως θα μένουν με τους γονείς τους και πως θα πληρώνονται ένα μίζερο μισθό, τι άλλο; Και όλα αυτά, για να μη σε ρωτάνε ...
Η μοίρα παίζει ένα περίεργο παιχνίδι σε 5 άγνωστα, μέχρι χθες, κορίτσια. Με ένα μαγικό τρόπο τα βγάζει από την άχρωμη καθημερινότητά τους, προκαλώντας τα να κυνηγήσουν τις πιο βαθιές τους επιθυμίες. Ανεβαίνουν λοιπόν στη σκηνή και μεταμορφώνονται σε πέντε λαμπερά αστέρια που μέσα απ΄ το τραγούδι, το χορό και ...
28 & 29 Απριλίου Proun = προς τη νέα Τέχνη Τα "proun" ήταν τα γραφιστικά φύλλα που σχεδίασε ο κονστρουκτιβιστής αρχιτέκτονας Ελ Λισίτσκι. Αποτελούνται από παιγνιώδης διατάξεις γεωμετρικών μορφών σε μια ποικιλία κατασκευών και χρωμάτων Η ομάδα Αλδίνες * που αποτελείται από μαθητές της Ερασιτεχνικής Σχολής του Κέντρου Μελέτης Χορού ...
Αν μια ζωή διαγράφεται από μια νοητή ευθεία με μνημονικά σημάδια από εμπειρίες και επιλογές, τι συμβαίνει όταν πέντε ηθοποιοί ενώσουν τα δικά τους ίχνη σε ένα κυριολεκτικό χάρτινο μονοπάτι αναμνήσεων για να δημιουργήσουν μια νέα συλλογική πραγματικότητα; Τα μέλη της ομάδας Motus Terrae χρησιμοποιούν ένα τέτοιο άδειο, λευκό, ρολό χαρτί ...
"...και σάμπως όνειρο η ψυχή γυρίζει..."Η Οδύσσεια είναι το πιο διάσημο ταξίδι επιστροφής του ανθρώπου στη γενέθλια γη του μετά από μια μεγάλη, λαβυρινθώδη περιπλάνηση στον κόσμο.Στις μέρες μας η επιστήμη με τα σύγχρονα μονοπάτια της: Μοριακή Βιολογία, Νευροβιολογία , Νευροψυχολογία κτλ μοιάζει να κάνει ένα ταξίδι εξερεύνησης μέσα στο ...
Στη φετινή παραγωγή της «Ομάδας Σύγχρονου Χορού» του Χάρη Μανταφούνη με τίτλο «Δεν έχω θέμα» ο χορογράφος μετά από ένα διάστημα πειραματισμού και αναζήτησης πάνω σε μεικτά θεάματα (χορός - θέατρο - χρήση τεχνολογίας) ξαναγυρίζει στον καθαρό χορό. Με πηγή έμπνευσης τη μουσική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του σύγχρονου χορού χορογραφεί ...
Η ιστορία δύο αδελφών, του Σίμου και της Λουκίας.Ποια είναι η ιδιαιτερότητά τους;Τι ρόλο έπαιξε το οικογενειακό τους περιβάλλον στον στιγματισμό τους;Πώς το σχολείο επιδείνωσε την κατάστασή τους και τελικά τους απέρριψε;Το κοινωνικό σύνολο πώς έδρασε καταλυτικά στο να εξελιχθούν σε δύο περιθωριοποιημένα άτομα;Πώς βίωσαν τα δύο αδέλφια τη σωματική ...
Θα μπορούσε το «υπερπολυτελές» ξενοδοχείο να συμβολίζει την ανενόχλητη καθημερινή ζωή μας με όλες τις ανέσεις που έχουμε στην διάθεση μας και που μας προστατεύει από την πραγματικότητα του πολέμου, μέχρι να μας βομβαρδίσουν; 
